Tuesday, February 2, 2010

ဇုိရုိအက္စတာေပၚေပါက္လာပံု

ပါးရွား(အီရန္)ျပည္သည္ ဇိုရုိအက္စတားမေပၚေပါက္မီက ေန ဘုရား။လဘုရား ။ၾကယ္ဘုရား၊ေတာဘုရား
ေတာင္ဘုရား စသည္ေတြကုိရုပ္ထုမ်ားနဲ ့တကြကုိးကြယ္ၾကသည္။ ကုိးကြယ္ေရး အသိညဏ္မဖြံျဖိဳးၾကေသးေခ်။
ဘုရင့္ နန္းေတာ္တြင္လည္း ပညာရွိ အမတ္ဆိုသူမ်ား၊ ယဇ္ပုေရာဟိတ္မ်ား၊ ေမွာ္ဆရာမ်ား ေျခခ်င္းလိမ္ေနၾကသည္။


ျပည္သူလူထု၏ အသက္္ေမြးေက်ာင္း လုပ္ငန္းမ်ားမွာလည္း ရုိးရုိးပင္ျဖစ္သည္။ ေကာက္ပဲသီးနွံထြန္ယက္စုိက္
စုိက္ပ်ဳိးသည္။ ႏြား၊ဆိ္တ္၊သိုး ေမြးျမဴေရး လုပ္ၾကသည္။ လူအမ်ားဆင္းရဲၾကသည္။
မီးကုိးကြယ္သူမ်ား
သုစရုိက္နွင့္ဒုစရုိက္၊ကံကံ၏ အက်ဳိးနွင့္တမလြန္ဘ၀၊ေကာင္းကင္ဘံုနွင့္ငရဲျပည္တို ့ကုိလည္း ယံုၾကည္ၾကသည္။ ေျမ၊ေရ၊မီး တို ့ကုိျမင့္ျမတ္ေသာ ကုိးကြယ္ရာမ်ား အျဖစ္ ယံုၾကည္ယူဆသည္။
အိႏိၵျပည္ဘံုေဘျမိဳ ့၌ ဇုိရုိအက္စတား ဘာသာ၀င္ ဖာရစီမ်ား အေျမာက္အျမား ရွိရာ သူတို ့ ဘုရားေက်ာင္း မ်ား၌  မီးကုိထြန္းညွိထားကာ ကုိးကြယ္ၾကသည္။ ထုိမီး ကုိဘယ္အခါမွ်မျငိမ္းေစရ၊ အျမဲေတာက္ေနေအာင္ စီမံရသည္။ မီးဘုရားကုိရွိခိုးၾကသည္။ ထို ့ေၾကာင့္ သူတို ့ကုိ မီး  ကုိးကြယ္သူမ်ား ဟုလည္းေခၚၾကသည္။

အသုဘခ်ဖို ့ခက္ေနသူမ်ား
သူတို ့သည္ ေရ၊ေျမ၊မီး တို ့ကုိ ကုိးကြယ္ၾကသျဖင့္ သူတို ့ ေသလွ်င္အသုဘခ်ဖို ့ရာ အေတာ္အခက္အခဲ
ေတြ ့ၾကရသည္။ အေလာင္းကုိေျမမွာျမွဳပ္လွ်င္ ေျမ ညစ္ညမ္းသြားမည္ကုိ စိုးရိမ္ၾကသည္။ ေရထဲေမွ်ာ္ျပန္လွ်င္လည္းေရ ညစ္ညမ္းသြားေပဦးမည္။ မီးရွဳိ ့လွ်င္လည္းမီးညစ္ညမ္းသြားေပဦးမည္။ ထို ့ေၾကာင့္ အသုဘေကာင္ကုိ  ေျမလည္းူမျမွဳပ္ ေရလည္းမေမွ်ာ၊မီးလည္း မသျဂိဳ ၤလ္ဘဲ မီးခိုးေခါင္းတိုင္ၾကီးေတြလို ျမင့္မားေသာ စင္ၾကီးမ်ားေဆာက္၍ ထိုစင္ၾကီးမ်ားေပၚ၌ တင္ထားရသည္။
လင္းတမ်ားနွင့္အျခားသားစား ငွက္မ်ားလာ၍စားေသာက္ကာ အေလာင္းေကာင္ကုိ ရွင္းပစ္ၾကသည္။
ယင္းစင္ၾကီးမ်ားကုိ ဆိတ္ျငိမ္စင္ ဟုေခၚၾကသည္။
ဇိုရုိအက္စတားသည္ လယ္သမားသားျဖစ္ေသာ္လည္းသူ ့နိုင္ငံ၏ ဘာသာေရးကုိ ကုိးကြယ္မွဳကိုလည္းမႏွစ္ျမိဳ ့၊ဆင္းရဲလွေသာ လုပ္သားျပည္သူ မ်ားကုိလည္းမၾကည့္ရက္။ ေရာဂါဘယ ထူေျပာလွ၍ ေသၾက ေၾကၾကသည္ကုိလည္းမျမင္လို။ ထုိ ့ေၾကာင့္ သည္ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားမွ သူ ့မ်ဳိးသူ ့ေဆြ
ပါးရွင္း လူမ်ဳိးေတြကုိ ဘယ္လိုကယ္တင္ ရပါမည္နည္း ဆိုသည္ကုိသာအခ်ိိန္နွင့္အမွ် စဥ္းစားၾကံစည္ေန၏။

သူငယ္စဥ္ ေက်ာင္းတြင္ သင္ယူခဲ့ေသာ ဘာသာေရး။ စုိက္ပ်ဳိးေရး၊ ေမြးျမဴေရးနွင့္ေဆးပညာမ်ားကလည္း
သူလိုခ်င္ေနသည့္ အသိပညာကုိ ရေရး၌ အေထာက္အကူ မျဖစ္ေပ။ သူ ၁၅နွစ္အရြယ္က အိမ္နွီးခ်င္းနုိင္ငံ
ျဖစ္သည့္ တူရင္နုိင္ငံက သူတို ့တုိင္းျပည္ကုိ၀င္ေရာက္က်ဴးေက်ာ္လာ၏ ဇိုရုိအက္စတားသည္ အျခားမ်ဳိးခ်စ္
မ်ားနွင့္အတူတပ္မေတာ္ထဲသုိ ့ ၀င္ျပီးလွ်င္ က်ဴးေက်ာ္သူတုိ ့ကုိအျပီးတုိင္ေခ်မွဳန္းခဲ ့၏ တပ္ထဲတြင္ ဘ၀ေပး
အသိပညာကုိ သူအေတာ္က်ယ္က်ယ္ျပန္ ့ျပန္ ့ ရခဲ ့၏။ စစ္ျပီးျပန္ေတာ့ တစ္နုိင္ငံလံုး ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးသည့္
ဒုဗၻိကၡႏၱရကပ္ၾကီး ဆုိက္ျပန္ရာ ငတ္သူ၊ျပတ္သူ ေရာဂါေ၀ဒနာ ခံစားရသူတို ့အၾကား၌ ဇိုရုိအက္စတား လူမွဳ အက်ဳိးျပဳအလုပ္ေတြနွင့္ ၅နွစ္တုိင္တိုင္ မအားခဲ့ရေပ။ ဤတြင္လည္း အသိပညာေတြတိုးတက္၍ရခဲ့ျပန္၏။
သုိ ့ေသာ္ ဤ အသိပညာေတြသည္ ပါရွင္း တစ္မ်ဳိး သားလံုး ကုိ ဆင္းရဲ မွ ကယ္တင္နုိင္ဖို ့ရာ လံုေလာက္ေသာအသိပညာ ေတြမဟုတ္ေပ၊
သုိ ့ျဖင့္ သူ အသက္ ၃၀ တြင္ သူ ့ဇနီးကုိ ပန္ၾကားျပီးလွ်င္ လူသူ အေရာက္အေပါက္နည္းရာ ဆဗာလန္ ေတာင္ဆီကုိ ထြက္ခဲ ့ေလသည္။ သူသည္ ဆဗာလန္ ေတာင္ေပၚ၌ အေကာင္းနွင့္ အဆိုးတို ့၏ အေၾကာင္းရင္းအေျခခံကုိ လေပါင္းမ်ားစြာ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ေ၀ဖန္ ၾကည့္ေန၏။
ေနာက္ဆံုးတြင္သူလိုခ်င္သည့္ အသိပညာ ကုိ သူရသြားေလ သည္။ ေလာကၾကီးမွာ ဒြႏၵ သေဘာမွတစ္ပါး
ဘာမွ်မရွိ။ ယင္းဒြႏၵ သေဘာသည္ မည္သည့္အခါမွ် မေျပာင္းလဲ၊ ျမဲ၏။အေကာင္းနွင့္အဆိုး၊ အေၾကာင္းနဲ ့အက်ဳိး၊ အမွားနွင့္အမွန္၊နွစ္ခုတစ္စံု ခ်ည္းသာျဖစ္၏၊အေကာင္းသည္ အျမဲေကာင္းေန၏၊မည္သည့္အခါမွ် အဆိုးမျဖစ္နုိင္။ အဆိုးသည္လည္း ထို ့အတူပင္ျဖစ္သည္။
ဘာသာတစ္ရားေပၚေပါက္ျပီ

No comments:

Post a Comment